سنت لورنزو، آرژانتین؛ سال ۱۳۶۹ خودمان بود و ۱۹۹۰ فرنگی، نشسته در قهوه‌خانه‌ای، گوش می‌سپارم به صدایی گویی غبارگرفته و از اعماق زمان برآمده، صدایی کاملاً خش‌دار از همنشینیِ سالیان با دود سیگار برخاسته از صفحهٔ گرامافونی در کنج آن محفل نوش و لابه‌لایش اصواتی درهم به‌زبان شیرین اسپانیول محلی از هم‌صحبتی مشتریان. مشتریانی همیشگی که گویی صدای گرام عادتی بر لحظه‌هایشان است؛ آهنگی مستمر شنیده.
به‌زحمت با تکلم چند واژهٔ اسپانیول و البته غالب کلامم – عادت مألوف انگلیسی – از متصدی محفل جویای نام خواننده شدم. بی‌تفاوت دستانش را با پیشبند خشک کرد، تکه کاغذی باطله برداشت و با خط سر هم نگاشت، خطی ناخوانا اما سالیان گذشت تا همان آهنگ را با صدای مخملی «لویی آرمسترانگ» که در دههٔ ۵۰ میلادی به انگلیسی اجرا شده بود، اقبال شنیدن افتاد.
دیگر نام آن ترانه را می‌دانستم؛ El Choclo، لفظی اسپانیول که برگرفته از نام رستوران / کلوپ شبانه‌ای آمریکایی بود در بوئنوس آیرس، خیابان Cangallo پلاک ۹۶۶. امروزه نام این خیابان به Teniente General Perón تغییر یافته است؛ جایی که این آهنگِ خلق‌شده توسط «آنجلو ویلودو» آرژانتینی در سال ۱۹۰۳، برای اولین بار در آن اجرا شده بود. اما در ترانهٔ انگلیسی به آن «بوسهٔ آتش» (Kiss of Fire) می‌گفتند.
مانند ترانه‌ها و تصانیف جاودانه، این ترانه هم با گذشت دهه‌ها توسط آوازه‌خوان‌های شهیر فرنگ به نیکی به زبان‌های مختلف، اجرا شده است.
در ابتدای راه خلق این آهنگ، ترانه‌های مختلف اسپانیایی بر قامتش نشست که ماندگارترینش را «انریک سانتوز» به سال ۱۹۴۷ بر تنش آهنگ نشاند و در سال ۱۹۵۲ ترانه‌ای انگلیسی با نوای «لویی آرمسترانگ»، بوسهٔ آتش.
«لویی آرمسترانگ» چون بسیاری از رنگین‌پوستان هم‌نسلش، در خانواده‌ای فقیر و از مادری شانزده ساله متولد شد. والدین نوزادان رنگین‌پوستی که تاریخ تولد مشخصی نداشتند، روز استقلال آمریکا یعنی چهارم ژوئیه را برای آنان ثبت می‌کردند. «لویی آرمسترانگ» هم از این قاعده مستثنی نبود و تاریخ تولدش را چهارم ژوئیهٔ ۱۹۰۰ میلادی نگاشته‌اند، هرچند که سال‌ها پس از سکوت ترومپتش، ثبت دیگری از تولدش را برایش متصور شدند؛ چهارم اوت ۱۹۰۱ میلادی.
«لویی آرمسترانگ» در بیان خاطرات کودکی‌اش، از فروش روزنامه در خیابان‌های نیواورلئان گفته بود و در عین حال آوازه‌خوانی و رقص برایش درآمدی در کنار روزنامه فروختن داشت. از ترس پسرهای بزرگ‌تر که پول‌هایی را که مردم رهگذر برایش می‌ریختند، زورگیری نکنند، پول‌ها را در دهانش می‌گذاشت؛ دهانی بزرگ که بعدها لقبش شد ساچمو یا همان Satchel Mouth به گویش خیابانی. خودش می‌گفت که اگر در دارالتأدیب نوجوانان زندگی می‌کرد، امن‌تر از آن محله بود.
در همان محله با تفنگی اقدام به شلیک هوایی کرد، اتفاقی منتهی به خیر. او را به پانسیونی پسرانه تبعید کردند. در پانسیون شانس آشنایی با شخصی بنام «پیتر دیویس» معلم موسیقی را پیدا کرد و از او آوازخواندن و نواختن ترومپت را آموخت. در ۱۴ سالگی از پانسیون پسرانه آزاد شد. شب‌ها به بارهای موسیقی جاز می‌رفت و با این سبک موسیقی آشنا شد. ۱۷ ساله بود که در نواختن سازهای بادی مانند ترومپت مهارت پیدا کرد. اغلب گروه‌های جاز خواهان همکاری با او شدند و از حدود سال ۱۹۲۰ تحت عنوان ستارهٔ سرشناس موسیقی جاز مطرح شد.
لقبش «سلطان موسیقی جاز آمریکا»ست. او شهر نیواورلئان را به مرکز موسیقی جاز در جهان تبدیل کرد و تأثیری شگرف بر گسترش این موسیقی داشت. در سال ۱۹۷۱، در ماتم خاموشی‌اش کافه‌های جاز تعطیل شدند و مدت‌ها جامعهٔ حرفه‌ای موسیقی در شوک مرگ او بود. تاریخ موسیقی جاز تاکنون موسیقی‌دانی با چنان توانایی و تأثیر به خود ندیده است.
تانگویی به زبان انگلیسی، بشنویدش با صدای پر قدرت «لویی آرمسترانگ»:
Louis Armstrong – Kiss of Fire – El Choclo
……………………………………………………
I touch your lips and all at once the sparks go flying
Those devil lips that know so well the art of lying
And though I see the danger, still the flame grows higher
I know I must surrender to your kiss of fire
Just like a torch, you set the soul within me burning
I must go on, I’m on this road of no returning
And though it burns me and it turns me into ashes
My whole world crashes without your kiss of fire
I can’t resist you, what good is there in trying?
What good is there denying you’re all that I desire?
Since first I kissed you my heart was yours completely
If I’m a slave, then it’s a slave I want to be
Don’t pity me, don’t pity me
Give me your lips, the lips you only let me borrow
LOVE me tonight and let the devil take tomorrow
I know that I must have your kiss although it dooms me
Though it consumes me, your kiss of fire
I can’t resist you, what good is there in trying?
What good is there denying you’re all that I desire?
Since first I kissed you my heart was yours completely
If I’m a slave, then it’s a slave I want to be
Don’t pity me, don’t pity me
Give me your lips, the lips you only let me borrow
Love me tonight and let the devil take tomorrow
I know that I must have your kiss although it dooms me
Though it consumes me, the kiss of fire!
Aaah Burn me!
